دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟

                                                                چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است

                                                                    دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟

                                                                   بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است

                                                                        دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟

                                                                    شرمنده زلعل لب عطشان حسین است

                                                                  دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

                                                                       یعنی که خدا هم عزادار حسین است